't gëtt Hierscht an geschwuen wäerten eis Bëscher ganz plakeg do stoën. Zäit fir an eise Bëscher spadséierën ze goën an daat läscht Blënzeln vun der Sonn ze genéissen, ier Wand, Reen a spéider och Schnéi a Glëtz eis an eng manner gemittlëch Zäit wäerte begleeden. D'Joër geet lues engem Enn zou, d'Natur wärt och rouen.

Dës Biller sinn am Huelmeser Bësch gedréit ginn.